امروز بواسطه ی چند اتفاق پایم به وبلاگ های قدیمی باز شد.

وبلاگ هایی که تنها راه ارتباطی دل هایمان بودند و مجالی برای گفتن خوشی ها وناخوشی ها...

میگشتم و مرور میکردم ومی آمدند و می رفتند همه ی خنده ها و شادی ها ...

به بهانه های مختلف آن لاین شدن ها و

هیجان جواب دادن کامنت ها .

ذیگر نه آن آدم ها این دوروبرها پیدایشان میشود و نه آن وب لاگ ها برمیگردند...

فقط خاطراتش می آید و حک میکند لبخندی بی دلیل بر این لب های خسته و ... .