آسمـان مـال مـن اسـت

آینده تنها با توکل بر خدا رقم می خورد
توکل واقعی

عزیزدلم *__*

نمیشه از هیچ کدوم گذشت! جفتش رو بخوای داشته باشی، کارت سخته ولی دوست داشتنش شیرینش می کنه.

لعنتتتتت به کنکور
به همین غلظت

اینقدر از آینده نترس. من ترسیدم و بعد فهمیدم اشتباه کردم :)

وااااای حرف دل من بود
کاش منمم رهااا کنن از تجربییی

به بقین می تونم بگم حداقل توی سیستم آموزش فعلی کشور اینطوری نیست... بالای نود درصد دانشی که پیدا می کنی از رشته، خارج از دانشگاهه.

به نظرم هر دو رو جمع کنید. رشته‌ای رو بخونید که بهش علاقه دارید. حتی همین زبان تخصصی که فرمودید. خیلی لذت بخشه

عکاسی رو دوست دارم... یعنی خیلی... ولی تا به حال دنبالش نرفتم

آینده رو نمیشه پیش بینی کرد ولی خب برنامه ریزی باید باشه...
کاش تو کشورمون هر کسی با توجه به علاقه و استعدادی که داره به کشورش «خدمت» کنه.

یک بنده خدا میگفت درس خوندن بدترین راه برای کسب درآمد است.
راست میگن بریم سراغ علاقه مندی هامون

وای زبان
وای عکاسی
وای وای من الان چشام قلبی شده :دی

شما زودتر ازدواج کن خوب میشی :)

فالو شدی!

بهترین جمله مشاوره که شنیدم؛ این بود که به جای درگیر خودت برای رفتن به دانشگاهِ خاص (با تمام نکات مثبتش)، به تحصیل در رشته‌ای که توش کمتر عذاب بکشی فکر کن. (البته اگه رتبه‌ت طوری نمیشه که دانشگاه درجه یک بری) دانشگاه چهار ساله و رشته یک عمر. رشته‌ای بخون که دوسش داری... اینو بعد از 11 سال دانشجویی در رشته‌هایی که دوست نداشتم میگم.

نه راستش :)

به خاطر تضمین تامین آینده درس میخونیم و کنکور میدیم و دانشگاه میریم و از زندگیِ دوست داشتنی تر و علایقمون دل می کَنیم...

شما دخترید، واسه دست کشیدن از خزعبلات درسی جرئت میخوای! ما پسرا چه کنیم با این جبر روزگار؟!

فقط همین روزها و سال های محدود رو داری که میتونی آرزو کنی... ازش استفاده کن!
+ با پیامک وبلاگ رو آپدیت کردن خیلی می‌چسبه. :)

وضعیت آینده طوریه که اصلاً قابل پیشبینی نیست. حتی یک سال دیگه. ولی در هر حال خوندن زبان تحت هر شرایطی می‌تونه مفید باشه.

وسوسه نشو :)

گنگه! آینده رو میگم...

به چی توی این جغرافیا تضمینی هست که این دومی‌اش باشه؟ :/

در کنار هم و با هم داشته باش
نمیتونی ازشون بگذری
نه از مسیری که تورو به آینده میرسونه
نه از آرزوهات :)