زمانی که من وبلاگ‌نویسی رو شروع کردم، آی‌فون انقدر همه‌گیر نبود و اندروید نوزاد و ناشناخته بود. قاعدتن ایموجی‌ها و شکلک‌ها هم وجود نداشتن. همه‌ی احساسات ما روی دوش شکلک‌های بلاگفا بود که اونا هم خیلی کاربردی نداشتن! اما ما شکلک‌هایی داشتیم ترکیبی و مختص به خودمون. از ترکیب ":"  و ")"  یه لب‌خند می‌ساختیم؛ شوخی‌هامون رو با ";)" نشون می‌دادیم؛ همه‌ی غم و ناراحتی‌مون رو می‌ریختیم توی ":(" و اگر همه‌ی این احساسات خیلی شدید بود یه پرانتز به هرکدوم اضافه می‌شد! بعد از مهاجرتم به بیان خیلی خوش‌حال شدم که شکلک‌هاش اون‌قدر زشت و بی‌احساس و بی‌اصالتن که استفاده نمی‌شن و  با هم‌بلاگی‌ها می‌تونیم به یه زبان مشترک و همون زبان سابق خودمون حرف بزنیم. 

فکر نمی‌کنم کسی به اندازه‌ی ما ":)" و ":(" و ":|" و مشتقاتش رو درک کنه :))