تولد امسال من، خیلی نزدیکه به رویایی که از 20 سالگی، توی ذهنم ساخته بودم؛ شاید اون‌قدر پر امید نباشم و زخم‌های روزگار، کمی بیشتر از حساب و کتاب‌های من باشه؛ اما در عوض امسال چیزهای ارزشمندی رو دارم، که با حساب و کتابای من نمی‌خونه و همه‌ش، نگاه خداست. چی بهتر از این؟ دیگه چی بخوام جز این که:«اللهم و لا تکلنی الی نفسی طرفه عین ابدا»
هزاربار شکر و حمد، برای همه‌ی احوال :)
